Vakantie in Cape Maclear

Net als vorig jaar had ik besloten mijn Kerst door te brengen in Cape Maclear. Ik wilde deze keer echter wat langer blijven en een wat betere kamer hebben en vond de oplossing in Mgoza lodge, waar ik een 'hut' kon huren, een simpele plek voor een wat langer verblijf en van alle gemakken voorzien. Eén van de hoogtepunten was ongetwijfeld mijn boottrip naar de Hippo-pool en Thumbi-Island, waar ik een flinke tijd heb gesnorkeld. Op de laatste dag van mijn vakantie nog even doorgescheurd naar Mangochi en daar o.a. de grote brug over de rivier overgelopen en heerlijk pizza gegeten.

   

   

Inbraak!

In de derde week van december heb ik met hulp van de head teacher op maandag een lijst met namen gegenereerd van alle leerlingen van de eerste drie klassen van Kanyimbo, de school die vanaf januari geselecteerd is voor de pilot voor de ‘Literacy App’. De onderzoekers hebben daarna at random uit alle drie de klassen 30 kinderen geselecteerd, die mee gaan doen aan de interventie en 30 die als controlegroep dienen.
De training voor dinsdag en woensdag op Kabwabwa school in Lilongwe werd onverwachts gecanceled omdat het grootste deel van het team op dinsdag naar een begrafenis moest. In overleg werd besloten om er een ééndaagse training van te maken en hiervoor de woensdag te gebruiken. De training verliep verder zonder problemen.
Op donderdag reisde ik per auto (mocht nu zelf rijden!) naar Ntcheu om foto's te maken van de geselecteerde kinderen voor het onderzoek: het idee was om de foto's naar Onebillion te sturen zodat zij de login-pagina met alle foto's vanuit de UK klaar zouden maken voor de start van de trial in januari. nelaas liep dit allemaal ietsje anders...

Op weg naar Ntcheu dacht ik even wat boodschappen af te gooien in mijn huis in Dedza. Toen ik aan kwam rijden bleek er een raam open te staan en was er een ruit ingeslagen aan de voorkant. Binnen werd mijn vermoeden onmiddellijk bevestigd: er was ingebroken! Alle laden en kastjes waren opengetrokken en in de keuken was zo ongeveer alles uit en van mijn kasten gehaald.

   

In de keuken bleek een raam gebruikt te zijn om de gestolen spullen naar buiten te krijgen. Mijn eerste indruk was dat er gezocht was naar geld en dat er niet veel meegenomen was, op etenswaren na. Aangezien al mijn binnendeuren op slot waren, leek het er in eerste instantie op dat de inbraak zich beperkt had tot de keuken en de woonkamer, maar niets bleek minder waar toen ik de rest van het huis ging verkennen. Het bleek dat de inbreker door een gat in het plafond in de voorraadkamer via de zolderruimte zich een weg gebaand had naar mijn slaapkamer, waar hij een gat in het plafond had gemaakt om binnen te komen. Ook daar dus hetzelfde beeld: veel spullen uit laadjes en kasten gehaald 'op zoek naar geld'.
Een andere vreemde situatie was dat de sleutels van o.a. mijn toilet en douche waren verdwenen en dat mijn toilet op slot zat: met landlord en politie het huis uitgekamd om zeker te zijn dat de inbreker niet meer in huis was. Het lukte de politie niet om de toiletdeur open te breken, dus werd het toiletraampje aan de buitenkant ingeslagen om naar binnen te kunnen kijken en zeker te weten dat de inbreker zich hier niet verschanst had.
De rest van de dag was vooral 'regelen': zorgen dat ramen gemaakt werden, sloten (toilet, douche en keuken) moesten vervangen worden, melding VSO m.b.t. de inbraak, lijst opmaken van gestolen spullen, aangifte doen bij politie EN regelen dat ik de auto een dag langer kon houden omdat het niet meer lukte om op die dag naar Ntcheu te gaan voor het maken van de foto's. Gelukkig mocht dat, waardoor ik vrijdags naar Ntcheu kon.
Voor wat betreft de diefstal: m.u.v. een (kapotte) iPad, die geretourneerd moest worden naar VSO, waren er vooral levensmiddelen gestolen. De puinhoop in huis was echter enorm en het kostte mij een groot deel van de dag om alles weer op orde te krijgen (en de stront van de inbreker op te ruimen, die hij had achtergelaten in een hoek van mijn slaapkamer).

Social Inclusion and People's First

Eind november en de eerste 10 dagen van december stonden in het teken van een tweetal workshops voor het hele team van VSO Malawi. De Staff en Volunteers werden hiervoor in twee groepen verdeeld. Mijn groep deed in de eerste week de ‘Social Inclusion’ workshop en in de tweede week de ‘People’s First’ workshop. Beide workshops gaven mij de kans om de VSO Staff beter te leren kennen (hoewel dat niet het hoofddoel was), maar vooral de eerste was erg interessant omdat hierin veel gediscussieerd werd over zaken ‘waarover niet zo vaak gepraat wordt in Malawi’. Het ‘Social Inclusion’ beleid van VSO houdt immers in dat iedereen die bij VSO werkt zich openstelt voor alle mogelijke minderheidsgroepen: lastig als je bedenkt dat bijvoorbeeld homoseksuelen hier nog gewoon in de gevangenis worden gestopt vanwege het feit dat ze homoseksueel zijn, en bijvoorbeeld albino’s worden vermoord omdat ‘hun botten zogenaamd geneeskrachtige stoffen bevatten’. De ‘People’s First’ workshop in de tweede week was een lange zit en veel minder interessant. Groot voordeel voor mij was dat ik die week in het Crossroads Hotel mocht verblijven en daardoor ’s avonds TV kon kijken en naar de sauna kon (niet te vergelijken met een sauna in Nederland).

Trainingen Lilongwe

Hoewel ik deze maand bijna elke week in Lilongwe moest zijn, kwam ik er niet onderuit om in de laatste week van november toch weer terug te moeten komen. Ik had immers afgesproken nog trainingen te verzorgen op 2 scholen in Lilongwe. Een geluk bij een ongeluk was dat één van de trainingen uitgesteld werd omdat de PEA onverwachts ergens anders naar toe moest. De training op Chatata daarentegen ging wel gewoon door, dus dat was alsnog drie dagen Lilongwe voor mij, waarbij ik op mijn vrije dag, zaterdag pas terug kon reizen naar Dedza.

Aangezien de trainingen alleen 's middags gegeven werden kon ik vrijdagochtend gebruiken om een rijtest te doen met een 4-wheel drive: natuurlijk geslaagd, maar het is wel flink wennen met de versnellingspook links en de richtingaanwijzers aan de rechterkant van het stuur. Groot voordeel is in elk geval dat ik vanaf nu ook per VSO auto mijzelf (of anderen) kan vervoeren. Nadeel blijft natuurlijk wel dat dit alleen voor reisjes vanuit Lilongwe geldt; voor de rest blijft mijn Motorbike 'mijn heilige koe'.

Lancering literacy app

De derde week van november stond in het teken van de officiële lancering van de Literacy app van Onebillion. Net als vorig jaar vond de lancering plaats in het Umodzi Park Hotel te Lilongwe en waren er weer vele officiële gasten uitgenodigd, waaronder enkele vertegenwoordigers van de regering. De presentatie verliep goed en alles werd vastgelegd door de lokale media (en later op Nationale TV-zender MBC uitgezonden).
De dag erna, de woensdag, stond al weer een spannende activiteit gepland. Vanuit het Learning Centre in Gumbu Primary School werd een live videolink opgezet met Londen om een presentatie van het project te geven op een grote conferentie van DFID. Dit werd door Jamie (van Onebillion) en mij gedaan. Ik had eerder al een testverbinding vanuit deze school opgezet, die vlekkeloos was verlopen en gelukkig liet werkte alles op deze dag ook goed.

De rest van de week gevuld met het installeren van buitenantennes voor scholen waar de internetverbinding niet of niet zo geweldig tot stand komt. Ik zal jullie de details van dit hachelijke avontuur maar besparen, maar de foto's (en een gewonde leerkracht) spreken voor zich:

Open dag Bangala Primary School

Na een week vol vergaderingen, bijeenkomsten en presentaties (o.a. ontmoeting met de DEM Lilongwe, eerste presentatie van de Literacy app door Onebillion, de National Steering Committee) was gisteren dat ongetwijfeld één van de hoogtepunten van mijn verblijf in Malawi: de open dag op Bangala Primary School te Ntcheu.
Vorige jaar kwam ik, bij toeval, tijdens de 'Reading Fair' kennismaken op deze school; dit jaar werd de 'Reading Fair' omgedoopt in 'a community day', waar de iPad en het Learning Centre centraal stonden. Kinderen van alle klassen en ook de moedergroep hadden liedjes, dansjes, gedichten, toneelstukjes e.d. gemaakt om speciaal op deze dag op te voeren aan alle ouders, kinderen en de genodigde gasten. Vrijwel het hele Onebillion team was aanwezig op deze dag en daarnaast ook drie stafleden van VSO, maar ook de 'coordinating PEA' van Ntcheu als eregast. Ik had graag gezien dat de Deputy DEM had kunnen komen, omdat hij veel voor ons project heeft gedaan in en om Ntcheu, maar ongelukkigerwijze had hij eind vorige maand te horen gekregen dat hij zou worden overgeplaatst naar een ander district.

De ouders konden het Learning Centre bezoeken, waar hun kinderen werkten op hun iPads: ondanks de drukte in het Learning Centre lieten de kinderen zich niet afleiden. De ouders keken geïnteresseerd toe wat ze allemaal deden!

Meteen daarna begonnen de optredens, waarbij van alle klassen groepen kinderen optredens verzorgden:

Leerkrachten en andere volwassenen gingen spontaan meedoen bij de opvoering van een traditionele dans en de moedergroep had bovendien zelf een toneelstukje bedacht:

Start van een nieuwe fase

Oktober staat in het teken van een 'nieuwe fase' voor het Unlocking Talent Project: later deze maand wordt de 'Literacy app' officieel gelanceerd, de app waarmee kinderen hier kunnen leren lezen en schrijven in hun eigen taal (Chichewa). Een ander hoogtepunt zal, naar verwachting, de 'open dag' zijn die ik samen met Bangala Primary School in Ntcheu organiseer: het hele Onebillion team is voor deze dag uitgenodigd en hebben toegezegd te komen.

Ik ben de maand dan ook met een overnachting in Ntcheu begonnen, enerzijds om de scholen in Ntcheu te bezoeken en te ondersteunen, anderzijds om de voorbereidingen voor de 'open dag' in goede banen te leiden.
Vandaag, ben ik doorgereisd naar Lilongwe en heb de PEA's ontmoet van 2 scholen, Chatata en Kabwabwa, omdat het de bedoeling is dat ik, later deze maand, op beide scholen een training ga verzorgen. De nieuwe stafleden (van VSO) voor ons project zullen daarbij aanwezig zijn, zodat ze een idee hebben wat er bij deze trainingen komt kijken en later ook zelf dit soort trainingen kunnen gaat geven.

Karonga, 12de en 13de dag

Op zaterdag 22 oktober de beloofde 'monstertraining' gedaan met uiteindelijk 42 deelnemers. De training verliep zonder problemen, maar er was veel gedoe over het aangeboden eten. Vooral toen de cateraar de prijs noemde van de 'beef'-maaltijd, die enkele honderden Kwacha's goedkoper was dan de 'chicken'-maaltijd. Leerkrachten voelden zich bedrogen en sommigen namen dubbele maaltijden...

De dag daarna bracht een nieuwe 'challenge': de auto met chauffeur kwam op tijd aan, maar er bleken nog allerlei spullen, inclusief een Motorbike, opgehaald te moeten worden bij een voormalige VSO-er in Karonga. Daarnaast had ik met VSO en de DEM afgesproken om naar Chitipa (aan de Zambiaanse grens) te reizen om te proberen een gestolen zonnepaneel terug te krijgen. Dat stond daar al enige tijd bij de politie, nadat het teruggevonden was in Zambia. Na een reis van ruim een uur, moest ik zo'n anderhalf uur onderhandelen met de politie in Chitipa, om het paneel in handen te krijgen. Zij hielden namelijk vol dat zij recht hadden op de uitgeloofde beloning. Ik hield voet bij stuk door ze duidelijk te maken dat ze niet aan alle voorwaarden voldaan hadden (er was namelijk niemand opgepakt en/of veroordeeld) en dat ze verdere onderhandelingen over een beloning dus niet met mij moesten voeren. Uiteindelijk kon, met tussenkomst van de DEM te Chitipa, het paneel aan mij overhandigd worden. Probleempje was toen nog wel dat het erg groot was en er bovendien nog 2 Motorbikes mee moesten...

Maar, waar een wil is, is een weg! Dus, even na 18.00 uur, in het schemerdonker, konden wij eindelijk onze terugreis gaan beginnen en rond 22.30 uur zaten we in Mzuzu voor ons avondeten en de overnachting.

Karonga, 10de en 11de dag

Ik heb gisteren en vandaag vooral besteed aan 'data-collectie': registratie van gegevens van de 10 scholen rondom Karonga die aan ons project meedoen. Veel foto's gemaakt van 'kleine gebreken' aan de Learning Centres om de aannemers aan te kunnen tonen waar ze in gebreke zijn gebleven. Tijdens mijn rondgang langs de scholen heb ik drie scholen moeten vertellen dat ze helaas nog moeten wachten op de training van het hele team: tijdens mijn 13 dagen in Karonga is het gelukt om trainingen aan te bieden aan 7 van de 10 scholen. Geen slecht resultaat dus, maar toch een teleurstelling voor 3 scholen. Toen ik meldde dat ik niet zeker wist of ik zelf terug ga komen voor de resterende trainingen of dat dit iemand anders van VSO zou zijn, kreeg ik bij 2 scholen meteen te horen dat ze wilden dat ik terug zou komen. Het bleek dat ze met head teachers van andere scholen gesproken hadden, die de training al gedaan had en die waren blijkbaar zeer tevreden over de vele 'praktijkoefeningen'. Een leuk compliment voor mij dus.

Een zelfde soort compliment kwam ook van de PEA, die vorige week niet aanwezig was geweest op de training van Mwenilondo. Ze had inmiddels vernomen hoe de training was verlopen en gaf aan er zaterdag zeker bij te zullen zijn als ik mijn voorlopig laatste training ga geven in Karonga. Dat wordt overigens nog een hele uitdaging, want er worden zo'n 48 leerkrachten verwacht van 2 scholen, het grootste aantal dat ik tot nog toe gehad heb voor een training.

Karonga, 8ste en 9de dag

Mijn achtste dag in Karonga, dinsdag, was de leukste dag tot zover: 's morgens bij aankomst Ngara verrast door zingende kinderen en super enthousiaste leerkrachten. Geen bange, angstige kinderen voor de camera tijdens de registratie, maar kinderen die duidelijk te horen hadden gekregen wat ze te wachten stond. Uitgelaten vrolijk renden ze naar het Learning Centre om geregistreerd te worden voor 'het werken met computers' (zoals de leerkrachten hen vertelden). En de kinderen werden beloond, want deze school presteerde het om op woensdag maar liefst 222 kinderen daadwerkelijk met de iPads te laten werken! Een fantastische prestatie en zeker als je bedenkt dat het de eerste dag is dat ze open zijn.

Op woensdag heb ik meegeholpen op Matinkhula om de kinderen te registreren. Net als Ngara is dit een nieuwe school in ons project. Het lukte om alle aanwezige kinderen van Standard 1 en 2 geregistreerd te krijgen, maar omdat het tempo laag lag, duurde het tot ver in de middag voor deze klus geklaard was.

Omdat ik verder niet meer bij andere scholen langs hoefde, kwam ik voor het eerst sinds ik in Karonga was al rond 16.00 uur terug bij mijn lodge: tijd dus (eindelijk) voor een kleine wandeling langs het meer. Ik kwam er al snel achter dat het strand in Noordelijke richting flink vervuild was met olieresten en na een kilometer lopen was ook de vervuiler snel gevonden, want er bleek daar een klein fabriekje te staan dat met een grote afvalpijp blijkbaar zijn vuil rechtstreeks in Lake Malawi afvoert. Ik heb het zwemmen dus maar achterwege gelaten .....

Karonga, 6de en 7de dag

Gisteren, op zondag, de training verzorgd voor 2 nieuwe scholen in ons project, Ngara en Matinkhula.
De leerkrachten waren erg tevreden over de training op zich en met name over de vele practische oefeningen. Helaas was er ook gemopper over het feit dat ze geen geld kregen maar in plaats daarvan een echte lunch. Ook werd er reisgeld verwacht, wat raar is, want waarom zouden we reisgeld betalen aan mensen die naar hun werk gaan (en vaak zelfs naast hun school wonen). Dus alleen het team van de andere school werd betaald, maar zelfs die waren ontevreden over het bedrag dat ze kregen.

Vandaag trainde ik twee andere teams en het geklaag begon al vrij snel na het begin van de training.
De head teachers bleken niets verteld te hebben over de lunch, die de leerkrachten zouden krijgen. Dus bijna alle aanwezigen gingen er van uit dat ze een 'lunch allowance' (= cash) zouden krijgen, wat dus niet ging gebeuren, aangezien ik lunches besteld had in een vlakbij de school gelegen restaurant.
Vervelend daarnaast was dat er volgens de head teachers 33 deelnemers zouden zijn, terwijl er maar 23 waren. Vreemd genoeg werden er wel extra snacks e.d. gepakt alsof iedereen aanwezig was.
De training op zich verliep wederom goed, maar het gezeur en geklaag eromheen maakte dit voor mij de slechtst verlopen training tot dusver.
Gisteren overigens nog een ander probleem moeten tackelen: de kabel van mijn gas handle brak af toen ik terug naar mijn lodge wilde rijden. Gelukkig was ik midden in Karonga toen dit gebeurde en niet in een geisoleerd gebied. Door het aanspreken van enkele bandenplakkers kon ik snel regelen dat er een Motorbike mechanic kwam om uit te zoeken wat het probleem was. De kabel zelf moest natuurlijk ergens anders gehaald worden en gelukkig wist hij iemand die bereid was zijn shop hiervoor te openen in de avond (in het donker, want er was geen electriciteit).
Het duurde lang, maar na ruim tweeenhalf uur kon ik mijn reis naar mijn lodge voortzetten.

Karonga, 4de en 5de dag

Ik maak nog steeds erg lange dagen in Karonga, maar het werk vordert goed. Op de vierde dag heb ik de laatste 2 scholen bezocht. Beide scholen zijn ver buiten Karonga en dat vraagt dus flink wat tuffen op mijn Motor. Probleem daarbij is dat er eigenlijk maar 1 geasfalteerde weg is waar weinig verkeer op rijdt. Gevolg is dat veel dieren de weg hebben over genomen, dus het is flink uitkijken geblazen voor op de weg lopende of overstekende koeien,  geiten, honden en apen. En dan zijn er natuurlijk ook nog mensen met karren of fietsen of die lopend de weg op gaan....
Vooraf de koeien zijn niet erg onder de indruk van mijn Motor of de claxon en hebben al een paar noodstops veroorzaakt (met name rond hobbelende kalveren).

Vandaag, zaterdag, een training verzorgd. Anders dan normaal was dat de leerkrachten live konden oefenen met kinderen die speciaal hiervoor naar school waren gekomen. Hoewel het de bedoeling was dat ze 's middags zouden komen waren ze 's ochtends al voor de start van de training aanwezig.
De training verliep goed ondanks het feit dat het Moederdag was en de vrouwen liever wat anders wilden doen.

Karonga, 2de en 3de dag

Ik heb inmiddels 8 scholen bezocht en kom veel vergelijkbare problemen tegen. Sommige zijn makkelijk op te lossen, andere zorgen er voor dat ik op een andere dag weer terug moet komen (zoals een niet meer werkende iPad, die dus vervangen moet worden). Ik word gelukkig overal met open armen ontvangen en de 2 scholen die tot nog toe geen iPads hadden, zijn inmiddels voorzien. A.s. zondag ga ik beide teams trainen en vanaf maandag gaan we dan beginnen met de registratie van hun leerlingen, zodat ze snel aan de slag kunnen gaan.

Op veel scholen krijg ik de vraag of ik niet de Volunteer in Karonga wil worden en dus hier wil komen wonen, maar dat gaat dus niet gebeuren. Ik voel er weinig voor om de scholen in Dedza en Ntcheu teleur te stellen: ik ben inmiddels al 14 maanden met ze bezig en de contacten verlopen erg prettig (zelfs in Karonga weten ze mij te vinden, zoals vandaag bleek).

Vandaag ook André ontmoet van Stichting FloJa, die hier vlakbij Karonga o.a. een eigen school runnen, waar zo'n 80 kinderen in de leeftijd van 3 t/m 7 jaar kleuter- en basisonderwijs krijgen; ook op het gebied van gezondheidszorg en welzijn en op het gebied van eten en drinken is de Stichting FloJa actief. Paulien en André hebben zo'n 7 maanden geleden Floor en Jan opgevolgd, de oorspronkelijke oprichters van dit project.
Ik ga later deze week een kijkje nemen bij dit project.

Karonga, eerste dag

Vandaag was mijn eerste werkdag in Karonga waar ik twee weken de volunteer vervang, die onverwachts niet meer terug gekomen is van een bezoek aan zijn eigen thuis.
Vandaag drie scholen bezocht een flink aantal problemen kunnen verhelpen. Helaas nog niet alle, omdat ik vandaag ook deels wou gebruiken om te inventariseren welke problemen er zoal zijn. Daarnaast moesten er trainingen gepland worden dus was een bezoek aan de District Education Manager en de Coordinating PEA noodzakelijk. Ook moest een catering bedrijf gevonden worden om de maaltijd op de trainingsdag te verzorgen.
Mijn lodge ligt aan het meer, maar ik zal weinig tijd hebben om van het meer te genieten. Ben lange dagen weg en mijn weekenden lijken opgeslokt te worden door de trainingen....

Topdrukte

Vandaag in Ntcheu mijn achtste training binnen 2 weken afgerond. In deze trainingsronde worden hele schoolteams getraind in het gebruik van de iPads en de Learning Centres. De trainingen duren vier tot vierenhalf uur en kunnen niet eerder dan 13.00 uur starten om de lessen niet te erg te verstoren. In de ochtenduren ben ik dan meestal op andere scholen te vinden met de registraties van kinderen, waardoor de dagen lang en zwaar zijn. En dan vergeet ik nog te vermelden dat het werk 's avonds vaak gewoon door gaat door afhandelen van mail, maken van documenten en/of financiële verslagen. Morgenochtend nog één school waar ik registraties ga doen en volgende week volgen dan 2 andere nieuwe scholen. Op één van die scholen moeten bijna 1000 kinderen geregistreerd worden, dus ik ben benieuwd of we dat gaan redden in twee ochtenden.

Inmiddels ben ik gelukkig weer goed herstellende van mijn motor-ongeluk eerder deze week. Op maandagavond, tijdens mijn terugreis van één van mijn trainingen, stak een niet-uitkijkende voetganger onverwachts over. Aangezien hij stilstond en 'de andere kant opkeek' toen ik aan kwam rijden, was zijn actie geheel onverwacht en bovendien op een moment dat ik op een afstand van zo'n drie meter van hem af was. Geen kans dus om hem te ontwijken of op tijd te kunnen stoppen. Gelukkig voor hem (en mij) reed ik niet al te hard, omdat het binnen een bewoond gebied was. Ik reed max. 40 km/uur en doordat ik remde toen dit gebeurde zal het nog zo'n 25 km/uur geweest zijn toen hij tegen mijn motor aan knalde. Uiteraard kwamen wij beiden ten val. De verwondingen vielen gelukkig allemaal mee, maar mijn motor bleek direct na het ongeval onbruikbaar en dat terwijl ik nog 10 km te gaan had. Gelukkig kreeg ik, samen met mijn motor, een lift op een vrachtwagen, die mij op een km afstand van mijn huis afzette. Later die avond, bij mijn huis, kreeg ik mijn motor toch weer aan de praat, zodat ik besloot mijn (werk)plannen voor de rest van de week gewoon door te laten gaan.

De volgende dag dus de registratie gaan doen op een nieuwe school, Magareta en 's middags doorgereisd naar Ntcheu. Helaas bleek mijn motor toch wel wat problemen te hebben en kwam ik halverwege even stil te staan... maar uiteindelijk toch in Ntcheu aangekomen. Wel VSO benaderd om mij een vervangende motor te komen brengen, wat ze dan ook meteen de daarop volgende dag hebben gedaan.

Inmiddels heb ik besloten volgende maand 2 weken naar het uiterste Noorden van Malawi te gaan om daar de werkzaamheden van de vertrekkende Volunteer tijdelijk over te nemen. Het is belangrijk dat het werk daar door kan gaan en veel scholen zijn daar nu niet online, mogelijk omdat ze niet weten hoe ze moeten opstarten en/of niet weten hoe ze de nieuwe kinderen moeten registreren: ik pak mijn rol als 'vliegende keep' dus maar weer eens op.

Power en meer....

Na ruim twee weken geen elektriciteit te hebben gehad in mijn huis, is het probleem gisteren (17-09) eindelijk verholpen. Het bleek dat het elektriciteitsbedrijf bij de aansluiting van één van mijn buren een cruciale fout heeft gemaakt. Hierdoor werden de meters verwisseld en bleek ik dus de stroom van mijn buren te betalen, terwijl mijn stroom liep via hun meter. Mijn buren hebben hier flink van geprofiteerd, want dagelijks werd mijn voorraad units (vooraf betaald!) met zo'n 10 units verminderd, terwijl ik zelf dus helemaal niets verbruikte, want er kwam geen stroom het huis binnen. Tja, en wie zal dat betalen....?

Tijdens die twee vrijwel 'powerloze' weken kwam de stroom soms in heftige fluctuaties mijn huis binnen met als gevolg dat o.a. mijn geiser en mijn dag/nacht schakelaar voor de buitenverlichting kapot gingen. Heb inmiddels nieuwe gekocht, maar ook dat was weer een flinke schadepost! Tot overmaat van ramp is er vorige week in de nacht van vrijdag op zaterdag een (mislukte) poging gedaan om via mijn voordeur in te breken, waarna mijn slot onbruikbaar was en dus vervangen moest worden.

Momenteel is de elektricien voor de zoveelste keer terug in mijn huis om mijn geiser te repareren; gisteren deed hij al een poging om het element in de geiser te plaatsen, maar hij kon dit niet afmaken omdat hij geen siliconenkit meegenomen had... Bovendien presteerde hij het om door mijn plafond te zakken..., zodat ik er weer een nieuw probleem bij heb.

Wat werk betreft zit ik in een hele drukke maand: op 13 scholen in Dedza en Ntcheu moeten de nieuwe kinderen geregistreerd worden en ik probeer mijn tijd dus evenredig te verdelen om hen te ondersteunen. Vooral op de nieuwe scholen is dat een hele klus. Positief is dat een aantal scholen (alle scholen in Ntcheu!) zelf aan de slag gegaan zijn en niet op mijn komst hebben gewacht. Tijdens deze maand verzorg ik ook 8 trainingen van complete schoolteams. Doordat de registraties 's ochtends zijn en de trainingen 's middags, maak ik zeer lange dagen. Het niet hebben van elektriciteit zorgde er daarbij ook nog voor dat ik 's avonds op pad moest om elders mijn laptop, mobiel en iPads weer opgeladen te krijgen, aangezien ik die de dag erna weer nodig had.

Vanaf volgende week zullen veel 'nieuwe scholen' de iPads krijgen, zodat ze ook daadwerkelijk met hun geregistreerde leerlingen kunnen gaan werken in de Learning Centres: dat vraagt weer een nieuwe ronde van scholen bezoeken en ondersteuning, want ondanks de trainingen is het werken met iPads voor de meeste leraren toch wel even wennen...

Electriciteit

Na terugkomst van mijn rondreis door Central en Northern Malawi ben ik meteen doorgereisd naar Lilongwe voor een Training van TTC lecturers. Acht TTC's hadden elk 4 vertegenwoordigers gestuurd en de training verliep zeer succesvol. Alle TTC's gaan de leerkrachten in opleiding trainen in UT vanaf januari. De maanden daarvoor worden gebruikt om het lesmateriaal op orde te krijgen.

In de afgelopen week was ik voor het grootste deel in Dedza, met uitzondering van woensdag town er een vergadering met de sponsor van UT, de Royal Norwegian Embassy, gepland stond in Lilongwe. Ik mocht daar de Education Specialists vertegenwoordigen met verhalen en voorbeelden uit 'het veld'. De sponsor was zeer tevreden over de voortgang van het project. Door bezuinigingen op enkele kosten en door extra geld van DFID kan er nu uitgebreid worden tot 70 scholen (los van andere sponsors).

Bij terugkomst in Dedza begon de ellende: wat leek op een reguliere stroomonderbreking duurt by inmiddels al 4 dagen en het is onbekend hoe lang het nog gaat duren. Voor mijn eten ben ik nu aangewezen op lodges aangezien koken hier op electriciteit gaat. Water moet ik weer in de winkels kopen, want ik kan mijn gefilterde water niet meer koken voordat ik het als drinkwater kan gebruiken. Bovendien is de waterlevering afhankelijk van de electriciteitsvoorziening, dus stroomt er ook weinig water uit de kraan momenteel. Eergisteravond bleek een groot deel van Dedza weer stroom te hebben, maar helaas niet waar ik leef.

Ga zo dus maar weer naar een lodge om te eten en tegelijkertijd mijn telefoon en laptop op te laden. Heb de hoop opgegeven dat de stroom er vandaag weer op komt. De inhoud van mijn koelkast kan inmiddels weggegooid worden: koken op kolen gisteravond was geen succes.

Verpletterend

Gisteren terug gevaren naar Nkata Bay (met de Ferry, dus vele malen sneller dan op de heenweg). Vervolgens met de Motorbike zo'n 125 km doorgereden naar Rumphi.
Het plan was om door het binnenland terug te rijden en onderweg het Vwala Wildlife Reserve te bezoeken.
's Ochtends bleek er echter geen benzine te zijn bij het enige tankstation in Rumphi: oplossing zou zijn 70 km terugrijden naar Mzuzu of een dag wachten.
Aangezien beide oplossingen niet erg aantrekkelijk leken, getracht de 'zwarte markt' te vinden on daar benzine te kopen. Dat lukte, waarna ik alsnog naar het Vwala Wildlife Reserve kon vertrekken.
Toen ik daar aankwam vertrok er net een grote groep toeristen die ik bij de toegangspoort tegenkwam. Zij waren hier 2 nachten gebleven maar hadden geen olifant gezien. Ik bleek meer geluk te hebben: na aankomst in het kamp bij het Kazuni meer kwam er na een minuut of 15 een kudde van zo'n 50 olifanten een duik nemen in het meer. Fantastisch om te zien, maar het werd nog beter!

Net voor mijn lunch kwamen er zo'n 10 olifanten letterlijk bij mij op bezoek. Ze kwamen bladeren en takken eten van de struiken naast mijn hut op zo'n 2 meter afstand.
Ik vreesde het ergste voor mijn Motorbike want 1 van de olifanten stond er met zijn achterwerk een halve meter vanaf: 1 stap achteruit of als hij zijn achterwerk zou laten zakken en mijn Motorbike zou zijn verpletterd! Gelukkig draaide hij op tijd de goede kant op en liep hij weg. Een baby olifant kwam zelfs tot op een meter afstand van mij en zijn grote broer keek mij recht van voren aan.....

En niet veel later die dag kwam er doodleuk nog een grote kudde olifanten langs, opnieuw een groep van zeker 50 olifanten en het mooie is dat ze vanavond hoogst waarschijnlijk weer terugkomen on terug te keren naar hun eigen plek in het Reserve.

Inmiddels loopt de laatste dag van mijn eerste jaar in Malawi ten einde: de olifanten zijn nog niet terug gekomen, maar de nijlpaarden laten zich duidelijk horen deze avond. Ook antilopen, impala's en apen waren vanavond aan de oevers van het meer te zien.

Jungle out there

In de 5 dagen dat ik in Zulunkhuni River Lodge ben geweest heb ik veel meegemaakt. Zo heb ik enkele kilometers de rivier gevolgd, soms langs de oever lopend, soms hoog er boven terwijl de Zulunkhuni zich beneden woest tussen de rotsen door worstelde. Ook moest ik zelf een keer door de rivier om aan de andere kant verder te lopen. Onderweg veel gebeten door rode mieren en prachtige plaatjes kunnen schieten van de omgeving en een fraai gekleurde en waarschijnlijk zeer giftige spin.

Een bezoek aan Ruarwe leverde mij een onverwachte lunch met de Chief op: Nsima met vis.
Op het pad ernaartoe veel vriendelijke begroetingen van lokale bewoners en veel kinderen die vragen om op de foto te mogen.
Ruarwe zelf is een klein vissersplaatsje met een verrassend grote bibliotheek en een media centre (door NGO Panjira gesponsord). Telefonisch contact in Ruarwe zelf is onmogelijk en bellen kan alleen na het beklimmen van een hoge naastgelegen berg (wat ik dan ook heb gedaan). Ruarwe heeft verder 1 lagere school met 353 leerlingen maar slechts 6 leerkrachten voor de 8 groepen. Ook zijn er 2 middelbare scholen in de directe omgeving te vinden.

Natuurlijk in deze dagen ook veel gezwommen in het meer, meestal vanaf een strandje dat vooral gebruikt werd door vissers van een nabij gelegen dorpje aan de andere kant van de rivier (en de Lodge).
Aan die kant ook zo'n 2 uur doorgelopen om een bezoek te brengen aan het plaatsje Khondowe, waar ik de PEA kon ontmoeten van dit district.

Tussendoor veel gekletst met Phillip,  de staff van de Lodge, enkele andere toeristen (die later kwamen) en John, de program coordinator voor het media centre. De laatste dag werd ik door John uitgenodigd om bij hem thuis te komen lunchen: Nsima en local chicken (deze keer had ik vooraf aan kunnen geven dat ik liever geen vis eet).

Robinson Crusoe

Gisteren per lokale boot van Nkhata Bay naar Ruarwe gereisd. De boot zou om 8.30 uur vertrokken, maar dat werd natuurlijk bijna twee uur later. De boot werd volgestouwd met goederen en voedsel en een compleet bankstel werd op het dak gezet. De passagiers moesten maar ergens een plaatsje vinden op een paar overgebleven stukjes bank.
..... en zo begon een lange boottocht van een dikke 11 uur naar Zulunkhuni River Lodge vlakbij het dorp Ruarwe. Ik kwam daar om 21.45 uur aan. Ik werd ontvangen door 2 night guards en Philip, een Chinese vrijwilliger die hier 3 maanden heeft gewoond en gewerkt.
Hij wist nog iemand op te trommelen om avondeten voor mij te maken. Daarna mijn bed opgezocht in een eenvoudig Chalet met balkon, uitkijkend over het meer. Een Robinson Crusoe gevoel in een Fred Flintstone omgeving: mijn Chalet is gebouwd op de rotsen en veel delen van de Lodge lijken uitgehouwen rotspartijen.
Mijn uitzicht is prachtig:

Nkhotakota wildlife

Vandaag naar het Nkhotakota Wildlife Reserve geleden, waar ik hartelijk ontvangen werd. In plaats van de 61 Dollar die een 'toerist alleen' normaal zou moeten betalen was ik slechts 17 Dollar kwijt nadat ik verteld had dat ik al bijna een jaar in Malawi woon. Er volgde een wandeling in het reservaat van zo'n 3 uur, maar helaas waren de 500 verhuisde olifanten nog niet losgelaten. Vandaag zouden er nog enkele vanuit Liwonde National Park overgebracht worden en de vanaf volgende week kunnen ze allemaal vrij rondlopen in het reservaat. Ik moest dus genoegen nemen met apen en krokodillen. De parkwacht deed nog haar best voor me om me bij het uitladen van de olifanten te krijgen, maar helaas vertrokken ze te laat hit Liwonde en werden ze pas om 7 uur vanavond in Nkhotakota verwacht: te laat voor mij, want ik moest weer voor het donker terug zijn bij mijn tent.

Een eigen huis...

Een eigen huis, een plek onder de zon ....
Tijd voor vakantie! Op mijn eerste dag zo'n 250 km op mijn Motorbike afgelegd. Halverwege in Chipoka bij een lodge met uitzicht op Lake Malawi gelunched en gerelaxed op het strand. Daarna doorgescheurd naar Nkhotakota om mijn 'huis' te bouwen op de grond van de Safari Lodge (van dezelfde eigenaar, nl. Charity, als The Pottery in Dedza).
.... en laat ze nou toevallig ook nog aanwezig zijn! Dus ik werd meteen uitgenodigd om vanavond nee te eten.

18de training voltooid

Een half jaar geleden, op 3 februari, ben ik begonnen schoolteams te trainen voor het UT project. Vanmiddag, 2 augustus 2016, heb ik mijn 18de training voltooid. De trainingen zijn in die zin veranderd dat ze nu 2 dagen duren in plaats van 1 en er zijn natuurlijk ook nieuwe elementen aan toegevoegd, zoals het werken aan een 'timetable'. Op alle scholen waar ik de training uitgevoerd heb, wordt het project goed verwelkomd, wat een goede basis is voor de kinderen van de betreffende scholen: het werken met iPads is 'leuk' en 'leerzaam', maar is nog leuker voor de kinderen als de leerkrachten zelf ook enthousiast zijn en het niet zien als het 'zoveelste project'. Leerkrachten hier hebben al veel projecten gezien die na 1 of 2 jaar ophouden te bestaan en een 'stille dood sterven'. Dat mag met UT niet gebeuren!

Nog meer bezoek

Zondag 24 juli werd ik door iemand van mijn kantoor gebeld dat er 'bezoek voor mij stond te wachten'. Huh? Op zondag?...
Dus maar snel op mijn Motorbike naar kantoor gereden, waar ik Terry aan trof, een Engelsman die tijdelijk in Tanzania woont, waar zijn vrouw voor VSO werkt. VSO Tanzania gaat een pilot draaien voor UT en dus was hij geïnteresseerd om te zien/horen hoe het project hier draait. Zondag dus maar gebruikt om 'uit eten' te gaan bij de Pottery en hem over het project te vertellen. De dag daarna, maandag, heeft hij een training mee kunnen maken die ik op één van de scholen verzorgde en vervolgens is hij doorgereisd naar mijn collega in Liwonde.

Dinsdag heb ik opnieuw een team getraind op één van de scholen in Dedza, waar het Learning Centre net klaar is en woensdag was een administratief dagje voor alle rapportage over de gedane activiteiten in de afgelopen maand. Donderdag volgde nog een dagje Lilongwe om op het hoofdkantoor het programma voor een workshop in augustus in elkaar te zetten en vandaag geniet ik van een rustdag: ik vond dat ik die wel verdiend had, aangezien ik het hele afgelopen weekend voor VSO bezig ben geweest.

Volgende week volgen dan nog drie werkdagen en daarna begint mijn vakantie, een kleine (grote?) rondreis door Malawi (Central and Northern Region).

Sinterklaas

Vandaag bezoek uit Nederland op verzoek van VSO. Hoewel mij verteld was dat mijn bezoek speciaal kwam om het UT project te bezoeken, bleek dat niet helemaal (helemaal niet?) te kloppen. Desalniettemin stonden 29 kinderen, 4 leerkrachten en 1 PEA in Ntcheu ons op te wachten en waren ze hier speciaal voor naar school gekomen tijdens hun vakantie. Dus mijn gast overgehaald om toch te gaan en het werk in het Learning Centre te bekijken. Als dank voor de komst van de kinderen mocht ik even 'hun Sinterklaas' spelen en had ik speciaal voor de gelegenheid een 'giftbag' laten maken voor ze met snoep, lekkernijen en wat te drinken. De lokale shop die ik hiervoor uitgezocht had, had er flink werk van gemaakt en de kinderen waren dan ook erg blij met wat ze kregen. Ook de school zelf heeft mij 's avonds nog een berichtje gestuurd met een bedankje voor ons bezoek.

Nieuwe Learning Centres

Hoewel de 'Summer Break' (waarom noemen ze het zomer als het hier Winters koud is?) deze week begonnen is, zijn maar liefst 7 Learning Centres in mijn twee districten afgelopen donderdag eindelijk voorzien van de de benodigde apparatuur. Vandaag dus maar een spoedoperatie gestart om ze te activeren en 5 van de geplande 6 daadwerkelijk online gekregen, dus dat is een vrij goede score.

Het is wel vreemd om nu al die scholen te bezoeken: de scholen zien er stil en verlaten uit. Het is dan ook niet makkelijk om iedereen op tijd op de afgesproken plaatsen te krijgen: ik heb immers leerkrachten nodig die voor mij het Learning Centre openen. Bij één school dus maar de head teacher op mijn brommer opgehaald (vaak weet ik wel waar ze ongeveer wonen) en bij anderen mijn bezoek maar ruim van te voren aangekondigd, zodat ik meestal niet lang hoefde te wachten tot er iemand met de sleutels kwam.

Bij Magareta kwam ook een hele groep nieuwsgierige kinderen mee naar binnen, dus die maar meteen laten zien wat ze volgend schooljaar kunnen gaan doen op deze school: ze vonden het geweldig!

   

Daniel

Een foto van de trotse Daniel (zie vorig bericht) kon natuurlijk niet uitblijven, maar ik moest even wachten tot de betrokken head teacher bevestigde dat ouders het goedkeuren dat zijn foto hier gepost wordt. Dus zie hier de trotse 7-jarige Daniel die na slechts een week of 10 zijn 'diplom' heeft gekregen na het met succes verkrijgen van 17 certificaten voor 17 rekenonderwerpen voor 'Standard 1'; en geloof me dat is geen geringe prestatie!

Op de één na laatste schooldag van het jaar heb ik namelijk 2 groepen van 29 Standard 5, 6 en 7 leerlingen binnengehaald in één van de Learning Centres en ze op de iPads het rekenwerk van Standard 2 laten doen: velen van hen hadden de grootste moeite om certificaten te halen. Ze moeten daarvoor 10 rekenvragen foutloos maken en dat blijkt voor heel veel leerlingen (maar ook volwassenen) toch erg moeilijk.

Leerkrachten in Malawi

Elke week verbaas ik mij weer hoe leerkrachten hier hun geld verdienen (al verdienen ze niet veel); regelmatig kom ik op scholen waar alle kinderen, en dat zijn er vaak twee- tot drieduizend, buiten spelen terwijl de leerkrachten in een kring staan te 'vergaderen'. In Nederland zou het totaal ondenkbaar zijn om in de tijd dat de kinderen op school zijn een vergadering te hebben. Hier vindt men dat heel gewoon, ondanks het feit dat de schooldagen zo kort zijn.... inderdaad: hoewel de meeste kinderen maar 3 tot 4 uur op school zijn, wil dat dus niet zeggen dat ze 3 tot 4 uur les krijgen.

In de afgelopen drie weken zijn er weer vreselijke voorbeelden bijgekomen: de kinderen moesten 'exams' doen en de leerkrachten trekken daar twee hele weken voor uit. Het trieste is echter dat er slechts enkele kinderen per keer getest kunnen worden, waarbij de rest zich maar buiten moet vermaken.... en deze week spande helemaal de kroon, want leerkrachten zijn druk met het schrijven van de resultaatkaarten en dat wordt natuurlijk onder lestijd gedaan, dus de kinderen... je snapt het al, moeten zich maar weer buiten vermaken.

Gelukkig zie ik ook 'andere leerkrachten', die wel degelijk bezig zijn met lesgeven, maar een groot deel zie ik toch vaak buiten in het zonnetje zitten met een kopje thee...
Grappig is wel dat het 'vertellen hoe leerkrachten in Nederland werken en dat wij alleen buiten lestijd vergaderen, nakijkwerk doen en rapporten schrijven' leerkrachten hier aan het denken zet. Op twee van mijn scholen besloot men om tijdens de 'exams' in elk geval het Learning Centre open te houden, zodat leerlingen die niet getest werden, op de iPads konden werken: leerkrachten vonden het beter dat de leerlingen met leren bezig waren dan alleen maar buiten spelen en wachten tot ze aan de beurt waren voor hun test... een kleine overwinning, maar ik hoop natuurlijk volgend jaar meer schoolteams te beïnvloeden zodat ze de lestijd van de kinderen beter gaan benutten.

En, oh ja, vandaag de eerste leerling ontmoet (op één van de Blantyre scholen) die het hele programma op de iPad voor Standard 1 met succes doorlopen had en dus een diploma verdiend heeft voor het behalen van alle certificaten voor alle onderwerpen. Hij was, terecht, erg trots!

Leah: hoe een iPad een leven kan beïnvloeden

Enkele weken geleden vertelden de 'head teacher' en de 'deputy head teacher' op één van mijn scholen het wonder dat op hun school plaats vindt met het meisje Leah. Dit meisje heeft zowel 'Standard 1' als 'Standard 2' gedoubleerd, maar kan niet of nauwelijks getest worden op haar vorderingen omdat ze niet praat met volwassenen. Deze school is een week of 10 geleden begonnen met het iPad-project en leerkrachten zien dat Leah heel serieus met haar iPad lessen bezig is en successen boekt! Als leerkrachten haar het antwoord vragen op een som geeft Leah geen antwoord, maar als de 'digitale leerkracht' dat op de iPad doet, kiest ze keurig het (meestal) juiste antwoord.
Vandaag bezocht ik de school opnieuw en had ik zelf de kans om Leah te observeren: ze werkte goed door en had soms wat interactie met het meisje dat naast haar zat, doordat ze elkaar het resultaat lieten zien op de iPad; ze sprak tijdens de sessie een paar woorden gericht op haar buurmeisje.
In de middag de 'stoute schoenen' aangetrokken en de 'head teacher' gevraagd om de ouders van Leah te bezoeken. Dat lukte: het gesprek begon met moeder en na een poosje kwam oma erbij en even later ook vader. Leah blijkt eigenlijk alleen echt met haar moeder te praten en sinds iets meer dan een jaar ook met vader (na de geboorte van een broertje); over school vertelt ze hem echter niets, maar moeder is volledig op de hoogte van wat ze met de iPads doet en/of ze certificaten behaalt. Leah blijkt overdag bij vader en moeder thuis te zijn en 's avonds met haar zusje naar oma te gaan om daar te slapen. Oma vertelde dat ze niet weet hoe de stem van Leah klinkt omdat ze niet praat met oma. Moeder vertelde dat Leah zich tot haar zesde jaar normaal leek te ontwikkelen, maar daarna stopte met praten met volwassenen. Ze praat wel met kinderen (van alle leeftijden) en meestal vraagt ze dus ook andere kinderen om iets voor haar te vragen als ze iets van een volwassene nodig heeft. Haar drie jaar jongere zusje is vaak haar 'tolk'. Opdrachten van volwassenen, zoals 'water halen', accepteert ze wel, maar als de opdracht communicatie met een volwassene inhoudt, haakt ze af: ze gaat huilen en voert de opdracht niet uit, tenzij een ander kind mee mag om voor haar te praten.
Er zijn dus veel kenmerken van 'selectief mutisme' terug te zien bij Leah, maar een diagnose is nooit gesteld: het blijkt dat ze wel onderzocht is maar dat er geen diagnose gesteld kon worden. Mogelijk is 'selectief mutisme' hier niet erg bekend. Ik heb ouders en school aangeboden me hier wat verder in te verdiepen om te kijken of we het leven voor Leah nog wat makkelijker kunnen maken (met of zonder iPad).
Ouders zijn erg blij met het iPad-project omdat ze net als school nu weer vooruitgang in het leren zien bij Leah: ze leek zich voorheen niet meer te ontwikkelen, maar daar is nu verandering gekomen. Moeder ziet een blij kind thuiskomen als het Leah gelukt is een certificaat te bemachtigen op de iPad.

   

(alle betrokkenen hebben ingestemd met publicatie van het verhaal - incl. foto's - van Leah)

Hectische dag

Korte opsomming van activiteiten vandaag:
Gestart met de Special Needs groep op St. Joseph Primary School: wordt inmiddels door één van de kinderen 'Azungu Fred' genoemd (Fred, de blanke man), soms 'vergeet hij mijn naam' en noemt me dan maar 'Alfred' (waarschijnlijk een verbastering van 'Azungu Fred').
Meteen daarna overleg met de PEA om de trainingen voor volgende week in te plannen.
Bembeke RC school vervolgens bezocht omdat vandaag de Research groep aanwezig was om de vooruitgang van kinderen te testen.
Kantchito Primary School bezocht om uit te zoeken waarom het Learning Centre deze week 3 dagen niet open was.
Moonekera Primary School bezocht om de andere Research groep te bezoeken en de 'head teacher' uit te nodigen voor één van de komende trainingen.
Vervolgens nog 4 scholen bezocht die vanaf volgende week getraind gaan worden om alle afspraken en data duidelijk door te geven.
Bij één van deze scholen, Milonde 1, de 'contractor' tegen het lijf gelopen en het bouwplan door kunnen spreken van de twee centra in aanbouw.
Vanmiddag nog even wat administratieve klusjes gedaan.

Zomba: afscheid van Flip en een tweede bezoek aan het Zomba Plateau

Na een week vol schoolbezoeken in Ntcheu en Blantyre was het dit weekend tijd voor ontspanning... of beter gezegd inspanning: ik heb voor de tweede keer het Zomba Plateau bezocht, waarbij ik tot zo'n 1450 meter hoogte met mijn Motorbike gereden ben en daarna te voet verder gegaan. De start was bij een enorme (aangelegde) dam, waarna het klimmen en dalen geblazen was tot ik na 3 uur lopen de uitzichtpunten (Emperor's View en Queen's View) bereikt had. Ondertussen prachtige bloemen en watervallen tegengekomen.

   

   

Bij de afdaling dacht ik een smal pad te kunnen volgen, die op mijn kaart stond ingetekend: niets was echter minder waar toen na een half uur lopen dit pad plotseling ophield en ik dus de berg opnieuw moest beklimmen. Het geluk was echter met mij, want tijdens mijn hernieuwde afdaling kwam na een minuut of twintig een auto langs (de enige die naar boven was gegaan op die dag) en kreeg ik een lift naar beneden, terug naar het grote stuwmeer en mijn Motorbike.
Daarna snel naar beneden gereden, terug naar Zomba, waar het afscheidsfeest van Flip al in volle gang was. Flip heeft zo'n tweeëneenhalfjaar voor VSO als vrijwilliger gewerkt en heeft veel bereikt met (extra) projecten voor de bewoners en bewakers van de Zomba Prison, zoals het planten van bomen. Hij gaat eind deze week terug naar Nederland en zal Malawi en haar bevolking nog lang in zijn hart meenemen.

Noodoplossing en de 'chief' op bezoek

Vandaag veel scholen bezocht en bij Moonekera (Bembeke) langsgegaan om te kijken of ze het Learning Centre al weer konden gebruiken: afgelopen vrijdag was daar onverwachts de aannemer langsgekomen en hij bleek dat wel een goede tijd te vinden om de vloer van het Learning Centre er uit te hakken en opnieuw te gaan storten; er zaten namelijk een aantal flinke barsten in de vloer en er moest dus iets aan gedaan worden, maar zijn timing was erg ongelukkig te noemen.
Het Learning Centre kan nog steeds niet gebruikt worden en de kinderen waren erg teleurgesteld: volgens hun lerares waren ze zelfs een beetje opstandig omdat ze zo graag met de iPads wilden werken. Daarom maar een noodoplossing voor ze bedacht: werken op de iPads vlak naast het Learning Centre in het gras. Het bleek prima te werken en kinderen en leerkrachten waren blij dat ze toch gebruik konden maken van hun nieuwe manier van lesgeven.

Voor mij was er ook nog een verrassing: terwijl ik bij Moonekera was kwam de 'chief' van het dorp op bezoek om mij te bedanken voor het Learning Centre en de geweldige nieuwe manier van leren voor de kinderen. Een fantastische opsteker, hoewel misschien meer voor Onebillion, VSO en de geldschieters, want ik ben alleen maar de facilitator.

Liwonde (Machinga) en Motorbike problemen

Afgelopen zondag ben ik afgereisd naar Liwonde (Machinga) om Jeff, een nieuwe vrijwilliger binnen ons project, te ondersteunen. Tijdens mijn reis haperde mijn Motorbike bij de 'lagere versnellingen', maar ik kon in elk geval doorrijden. In Liwonde was het niet gemakkelijk om een lodge te vinden binnen het VSO-budget, waarschijnlijk omdat het Liwonde National Park dichtbij is en er veel toeristen komen. Met wat onderhandelen over de prijs lukte het uiteindelijk toch om een mooie kamer voor drie dagen te krijgen in Gunde's Bed & Breakfast (aanrader!).
Maandag, dinsdag en woensdag stonden in het teken van de training van de leerkrachten en de registratie van leerlingen van Liwonde L.E.A., die vlekkeloos verliep: voor Jeff en de PEA's een goede opsteker voor hun toekomstige trainingen in de rest van hun district. In twee ochtenden wisten wij 447 leerlingen te registreren, zodat ze binnenkort, als de iPads voor hun school komen, kunnen starten.
Woensdagmiddag begon met een bezoekje aan een Motorbike repair shop, maar na drieënhalf uur bleek het probleem nog niet verholpen en begon ik aan mijn terugreis naar Dedza. Door de lange duur van de reparatie werd ik gedwongen het laatste stuk in het donker te rijden, wat niet erg prettig is.

Donderdag doorgereisd naar Lilongwe waar alle vrijwilligers van ons project info kregen over het schrijven over 'monitoring & evaluation'. 's Avonds weeer terug in Dedza en vrijdag gestart met een bezoek aan mijn drie scholen in Bembeke, waar ik eerst mijn tweede sessie deed met de kinderen met 'Learning Disabilities' en daarna een collega van mijn kantoor op bezoek had, die het gebruik van het Learning Centre wou observeren. Helaas kon hij maar één sessie bijwonen, want op de tweede school waar wij op bezoek gingen bleek net de vloer te worden vervangen, zodat er geen les kon worden gegeven.... de aannemer was 'vergeten' mij hierover te informeren.

Zaterdag en zondag (vandaag) stonden/staan in het teken van 'religie': gisteren kwam ik een andere collega van mij tegen bij één van de drie kerken, die naast mijn huis staan. Zij probeerde mij te overtuigen om zondag naar de kerk te komen die zij zelf bezocht. Het werd een lang gesprek, waarin ik haar probeerde uit te leggen waarom ik niet zou komen. Uiteindelijk leek ze zich hierbij neer te leggen, maar het zou best kunnen dat ze toch nog volgende week een poging doet door een 'Engelstalige bijbel' voor mij te kopen 'om mij te redden'....
Vandaag bij één van de andere kerken, waar ik langs loop als ik mijn huis verlaat, liep ik Marcus tegen het lijf, een Amerikaanse priester die naar Malawi uitgezonden is om hier priesters op te leiden. Ik ben hem al een aantal keren hier in Dedza tegengekomen en was er eigenlijk van uit gegaan dat hij naar huis teruggekeerd was, omdat hij had verteld dat hij hier maar voor een half jaar zou zijn. Het bleek dat zijn plaatsing verlengd was en dat hij inmiddels dus actief was in één van mijn buurkerken. Hij vroeg mijn hulp voor een klein 'zwervertje' hier in Dedza, waarvoor hij probeert onderdak en een school te regelen: aangezien ik veel contacten heb binnen het onderwijs kan ik mogelijk wel voor de benodigde informatie zorgen, zodat hij een residentiële plek voor dit jongetje kan regelen. Zodra ik meer weet neem ik wel weer contact met hem op.

Intensieve week en dag!

In deze 'korte week' (maandag was een Nationale feestdag) op dinsdag in Ntcheu begonnen met het trainen van de leerkrachten om het gebruik van de Learning Centres te structureren, variërend van leerlingen handen laten wassen en schoenen uit laten trekken voordat ze binnenkomen tot het maken van een Timetable waarop staat welke groep wanneer in het Learning Centre mag komen. In drie ochtenden bleken de drie scholen in Ntcheu zich de structuur goed eigen te kunnen maken en alledrie hebben ze beloofd een goede Timetable te maken, gebruikmakend van mijn voorbeelden.
Gistermiddag, voordat ik terugreed naar Dedza, kreeg ik het bericht dat mijn vergadering vandaag in Lilongwe niet doorging. Snel dus nog even contact gezocht met twee Head teachers in Bembeke (Dedza) en afspraken gemaakt voor extra bezoekjes. In één van de scholen proberen we de vrijdag te gebruiken als standaarddag waarop de groep met 'Learning Disabilities' gebruik kan maken van het Learning Centre. We zouden eigenlijk volgende week starten, maar omdat ik onverwachts toch in Dedza zou zijn, dus maar vandaag gestart.

De groep bestond uit 12 leerlingen met handicaps, variërend van hoorproblemen tot allerlei lichamelijke of verstandelijke handicaps. Allen genoten van het werken op de iPads en het was fantastisch om de enthousiaste reacties te zien wanneer ze bijvoorbeeld vogels of bananen op hun scherm zagen of een antwoord goed hadden. Enkelen vonden het moeilijk om de druk in hun handen te verminderen, waardoor ze veel te hard op de schermen van de iPads drukten en waardoor ze de voorwerpen niet konden verplaatsen. Toch kregen de meesten het uiteindelijk wel voor elkaar. Eén van hen bleef er moeite mee houden, maar snapte wel dat hij minder druk moest uitoefenen. Als het hem niet lukte, greep hij mijn hand en bestuurde hij met mijn vinger de voorwerpen op zijn scherm.

Na deze ervaring doorgegaan naar Kantchito, waar ik een afspraak had met de Head teacher en de leerkrachten om aan de Timetable te gaan werken. Het lukte in korte tijd om deze helemaal klaar te maken: ik heb beloofd hem uit te printen voor hen en breng hem zondag langs, wanneer ik naar Liwonde/Machinga ga.
Helaas was er ook zeer verdrietig nieuws op deze school: gisteren was een Standard 2 leerling overleden aan malaria. Ouders hadden hem eerst pijnstillers gegeven voor zijn klachten, waarna hij weer lekker was gaan spelen, maar na enkele uren stortte hij in en kwamen ze te laat aan in het ziekenhuis om hem te redden. Daar werd overigens vastgesteld dat zijn broer en ook zijn moeder malaria hadden opgelopen: voor hen kwam de hulp op tijd (liggen beiden nog in het ziekenhuis).

De derde stop vandaag was Moonekera, een school waar ik al eerder samen met de leerkrachten een Timetable heb opgesteld en die zich daar erg goed aan houd. De kinderen weten inmiddels precies wat ze moeten doen in het Learning Centre en kunnen onmiddellijk aan de slag zodra ze hun iPad hebben: heerlijk om te zien!
Rest van de dag nog wat administratie gedaan en gemaild, gebeld en geSMSt over mijn aanstaande bezoek aan Liwonde/Machinga, een bezoekje om Jeff te ondersteunen, de nieuwe Volunteer voor die regio. De bedoeling is samen de eerste school daar te trainen, zodat hij daarna zelf, met hulp van de PEA's de rest kan doen.

Cultureel dagje

Lang weekend weggeweest naar o.a. Senga Bay (Lake Malawi). Vanmorgen vroeg eerst geprobeerd de 'Croc Farm' te bezoeken, maar ondanks dat die elke dag om 08.00 uur te bezoeken is, was er om 10.00 uur geen mens en geen 'Croc' te bekennen; waarschijnlijk omdat het vandaag een Nationale Feestdag is in Malawi. Daarom snel doorgereisd naar 'Mua Mission', een soort museum over de drie stammen die Malawi bevolk(t)en. Daar had ik meer geluk, want een groepje toeristen had een cultureel optreden aangevraagd: ik mocht voor een spotprijsje (dagloon) meegenieten, maar zij hadden allen zo'n USD 20 p.p. betaald. Het culturele festijn duurde ruim twee uur en was prachtig om te zien. Helaas was er daarna weinig tijd meer over voor mij om het 'museum' te bezichtigen, maar daar ga ik nog wel een keertje voor terug. Hier een paar indrukken van de dansen:

      

   

Zesde Learning Centre online

Vandaag begonnen met het supporten van leerkrachten in het zesde Learning Centre dat sinds vrijdag open is in mijn districten. In alle vroegte dus naar Ntcheu vertrokken waar ik om 8.10 uur op Gumbu aankwam. De eerste groep kinderen zat al binnen maar helaas bleken dit niet de juiste te zijn: de leerkrachten nogmaals uitgelegd dat ze eerst moeten selecteren welke groep ze binnen willen hebben en dan in de klas de 29 namen af moeten roepen. Daarna ging het verder prima, dus op naar een andere school, Chimatu. Deze school zal meer begeleiding nodig hebben omdat er vrij ongestructureerd gewerkt wordt. Vandaag was het Learning Centre voor het eerst echt open, nadat zij afgelopen week op woensdag de iPads hadden gekregen. Helaas was nog niets van het afval dat in het Learning Centre lag opgeruimd en was het moeilijk werken voor de kinderen terwijl er continu andere kinderen binnen kwamen lopen om te kijken wat er nu eigenlijk gebeurde in dat Learning Centre. Het leverde wel een mooi  plaatje op, maar dit is toch niet helemaal de bedoeling....

Just a working day...

Vandaag bezoek gehad van Minoek van VSO Nederland, die een dagje meeliep bij mijn werkzaamheden hier in Malawi. Een mooie gelegenheid om mijzelf eens tijdens mijn werk op de foto te laten zetten. We hebben de drie Learning Centres in Dedza Bembeke bezocht, waar ik de nodige problemen mocht verhelpen. Maar natuurlijk mocht ook een bezoek aan de Teacher Trainer College, het Teacher Development Center en mijn kantoor op het District Education Office niet ontbreken. Minoek heeft een flink aantal mensen geïnterviewd over mijn werk en het UT project en is na een lange, vermoeiende dag doorgereisd naar het Zuiden van Malawi om nog andere volunteers te bezoeken tijdens hun werk. Een kleine impressie:

   

   

Dedza: binnengekomen op nummer 1

Vandaag moesten de Dedza-scholen het zonder mijn hulp doen omdat ik in Ntcheu was om daar de eerste school van iPads te voorzien. 's Avonds kwam de grote verrassing, want Dedza heeft vandaag van alle districten het best gepresteerd in ons project. De drie deelnemende scholen en hun leerkrachten hebben dus meteen een fantastische prestatie neergezet, want Dedza is niet alleen nummer 1 vandaag, maar komt ook binnen op nummer 1!
Een topprestatie dus!

   

Eerste resultaten in Dedza

Gisteren drie scholen in Dedza voorzien van iPads, op zijn Afrikaans dan wel, want alles moest vervoerd worden op mijn Motorbike... Het werd een lange dag, waarbij ik pas 's avonds, in het donker dus, terugkwam. Op de eerste school, St. Joseph, mocht al meteen een groepje op de iPad werken: ze hadden al snel door wat ze moesten doen, maar voor sommigen bleek het toch moeilijk om met hun vingers het touchscreen te bedienen, "en dan krijg je ook nog zo'n raar ding op je hoofd waar geluid uitkomt"....

Vandaag de laatste hindernissen opgeruimd op alle scholen, zodat ze vanaf morgen allemaal met de kinderen in de Learning Centres kunnen gaan werken. Moonekera was vanmorgen nog net op tijd klaar voordat de kinderen naar huis werden gestuurd. Het lukte dus nog om zowel een 'Standard 1' en een 'Standard 2'-groep te laten werken op de iPads. Voor 'Standard 1'-kinderen was het moeilijk, maar aan het eind van de sessie snapten ze allemaal goed wat ze moesten doen. De 'Standard 2'-kinderen hadden al heel snel door wat er verwacht werd en konden dus ook al snel zelfstandig door werken. Grappig was dat ik door het werken op de iPad meteen kon zien wie de 'snelle' en 'langzame(re)' leerlingen waren en toen ik dit benoemde naar de leerkracht was die helemaal verbaasd (want het klopte) met het beeld in de klas.

   

Troubleshooting

Het is alweer een flinke tijd geleden dat ik wat heb gepost, maar daar komt nu weer verandering in. In maart heb ik o.a. trainingen bijgewoond/verzorgd voor schoolinspecteurs. Die trainingen werden gegeven in Ntcheu (voor Dedza en Ntcheu) en in Blantyre. We hadden een erg leuk team en hadden naast het harde werken veel lol. Als afsluiting hebben we nog samen geluncht bij The Pottery in Dedza, waar we ook op de foto zijn gegaan.

Daarna volgde een weekje 'troubleshooten' in de Learning Centres in Lilongwe: op één na wisten Julia en ik ze weer allemaal online te krijgen, zodat de scholen na de twee weken vakantie weer volop bezig kunnen met de kinderen en de Rekenapp.

Op 28 maart ben ik vervolgens voor drie weken 'troubleshooten' naar Nederland gevlogen. Hoofddoel was het opknappen van mijn huis zodat het makkelijker verhuurbaar zou worden. Oordeel zelf maar of het gelukt is:

      

   

Daarnaast natuurlijk familie, vrienden, kennissen en oud-collega's bezoeken en afspraken maken met allerlei instanties... Een druk programma en hoewel men hier in Malawi dacht dat ik op 'vakantie' was, was het dat zeker niet!
Eén hoogtepunt moet zeker genoemd worden: ik werd door Hicham getrakteerd op een diner in 'zijn pizzeria':